Ahmet Baran

Hakkında

Saygı yerine değerli olmak. Sıkı çalışmak, dürüst konuşmak; İşte benim senfonim.

Hikayemiz

Ahmet Baran’ın müziğiyle tanışınca, evrenin aslında titreşimlerden oluştuğunu fark edersiniz birden: Işığın titreşiminden, ısının, manyetiğin ve illa ki sesin titreşiminden oluştuğunu…

Parmaklarını sihre usulca batırıp, binyıllarca aynı güneşle ısınmış, uzun yağmurlarca yıkanmış, sayısız kralın hükmünde, gönlünde ve dahi gözünde kalmış bu kâdim topraklara ellerini sürüp, öylece gezdiriyor sazının tellerinde. Evren geniş yüzlü bir Kanun’a dönüşüyor, kalplerimiz birer tel’e, için için hüzünle titriyor, coşkuyla, yüksek duyguların ateşiyle tutuşuyoruz. Kanun onunla seviniyor birden, güçleniyor, kimselerin göremediği gizli geçitlerden ustaca ilerleyip yeni dünyalar kuruyor dinleyende.

Gencecik yaşına rağmen sanki bir değil birkaç ömrü o kanunun tellerine vurarak, o tellere takılıp kalarak, tellerde dolaşarak yaşamış gibi...

Tınılar bir rüzgara dönüşüp yüzünüze, saçlarınıza dokunup içinize dolarken bazen eski sarayların yüksek duvarlı koridorlarında geziniyor, bazen siyâhi bir renkle dünyanın acılarına bulanıp Caz’ı duyuyorsunuz. Bir şarkı gençlik odalarının hayallerle dolu tavanına çekiyor bakışlarınızı oradan buruk bir gülümsemeyle izlenen bir film şeridine kayıyor. O zaman hayatın neden dümdüz bir çizgide ilerlemediğini anlıyorsunuz.

Sanatçının hızını gözlerinizle takip edemediğiniz parmaklarından yükselen mana, aceleci ve şaşkın yanlarınıza değiyor. Sağ ve sol elini anlatır gibi, çizer gibi, gösterir gibi, dans eder gibi, bir yarayı sarar gibi kullanışı, size ulaştığınız yerlerin, verdiğiniz emeklerin, yazdıklarınızın ve sildiklerinizin, alıp verdiklerinizin, çekip sevdiklerinizin birer birer belirdiği ayna misali yansıyor. Bundan sonra ismiyle anılacak olan On parmak tekniğini ilk kez uyguladığı bu albümde, çaldıklarına aynı anda yine kendisi eşlik ederken, gönlünüzde tatlı bir his uyanıyor, bu müzikal zenginlikle seviyorsunuz. Aslında sadece bir saz olan Kanun, Baran’ın hayal gücüyle ve yetenekleriyle değişiyor, başka ve daha büyük bir şeye, sanki bin bir çeşit balığın kaynadığı engin bir denize dönüşüyor.

Bu albümde Ahmet BARAN’ın dünya müzikleriyle de arkadaşlık eden sanat anlayışı, müzikaliteden ödün vermeyen disiplinli yapısı, yorumladığı her eserde üslubunu bir fark olarak ortaya koyabilme yeteneğiyle birleşiyor. Böylece en bildik eserler bile, defalarca dinlediğiniz film müzikleri bile geniş bir göl gibi duran düş dünyasına bir taş düşürüp halka halka genişletiyor.

Ahmet BARAN’ın bize tuttuğu fenerle duyguların geniş vadisinden geçiyor, kendi hikayemizin sağı solu yeşile bulanmış patikasından yukarı doğru keyifle tırmanıyoruz.
Hırs yok bu tırmanışta, çıkar yok, beklenti yok. Seslerin ruha bürünüşü, nesnelerin manaya yürüyüşü var.

Yürüyoruz.

Ahmet BARAN tüm naifliğiyle icra etmeye devam ediyor. Biz yaşamın akağında o sesin suyuyla akıyoruz.
Bir çiçek açıyor birden. Çocuklar gülüyor, ışık değişiyor, gölgeler uzayıp kısalıyor, gözbebeklerimiz büyüyor.
Yürüyoruz.
Ahmet BARAN parmaklarını birazcık sihre çokça mütevazılığa batırıp çalmaya devam ediyor.
Yaşamın metronomu ritmi tutup belirliyor. Ahmet BARAN bizden söz ediyor, sevinçlerimizden, özlemlerimizden, Özgecan’ın tokat gibi yüzümüze inen kaybından, geçmeyen yaralarımızdan dem vuruyor.

Yürüyoruz…

Tavır alıyor, apaçık konuşuyor, müziği gerçek olamayacak kadar güzel şeylerden bahsediyor, durmuyor, yeni bir taksime başlıyor.
Biz ışığa yürür gibi yürümeye devam ediyoruz... Üstelik bu albümle şimdi siz de bu yürüyüşe katılıyorsunuz, çoğalıyoruz.

Öyleyse, Kanun Namına buyurunuz!…


When you meet Ahmet Baran’s music, you suddenly realize that the universe is actually made of vibrations: made of light’s, heat’s, magnetism’s and in every case voice’s vibration…
He walks around his hands on his instrument by dipping his fingers silently into magic, and touching this very old land which got warmed for thousands of years by the same sun, was washed by long rains, was reigned under and loved by numberless kings. Universe turns into a wide surfaced qanun, our hearts into a string, and we slowly vibrate with sorrow, we blaze with the fire of high waves and enthusiasm. Qanun feels happy with him, gets strong, creates new worlds in listener’s mind moving across secret passages that no one can see.
Despite his very young age, he seems as if he tapped, locked in, wandered around the strings of that qanun for a couple of lifetimes. As the tunes turn into a wind and touches your face, hair, and filling into you, sometimes you walk around the high walled corridors of old palaces, sometimes you drabbled into world’s miseries in a black and hear the jazz. A song pulls your looks to the ceiling of a youth room that is full of dreams, and slides into a film strip that is watched with a bitter smile. Then you see why life doesn’t move along on a straight line. The meaning rising from the fingers of the musician, whose speed you cannot follow with your eyes, touches your hasty and bewildered sides. His use of his right and left hands like telling, drawing, showing, dancing, dressing a wound; reflects you like a mirror on which the places you have reached, the efforts you have made, the things you have written and deleted, the things you take and give, the ones you have endured and loved appears one by one.

In this album where he practiced the Ten fingers technique for the first time, which will be referred with his name from now on, a sweet feeling is breaded in your heart and you feel happy with this musical richness as he accompanies his own music. Qanun, which is actually an instrument only, turns into something different and bigger, like a huge sea full of thousands of different fishes, thanks to Baran’s imagination and skills.
In this album, Baran’s friendly understanding of world’s music, self-disciplined character, which does not compromise from musicality, unites with his skill of revealing his tone as a difference in every track he has rendered. Therefore, even the most known tracks, soundtracks of the film we watched for million times drop a stone into his imagination seeming like a wide lake, and extends it in circles.
With the torch that Ahmet Baran set to us, we pass from the wide valley of emotions, and roll upwards with joy from the walkway randomly coated with green.
There is no greed in this climb. There is no profit. There is voices folding into soul, objects walking to the meaning.
We walk.
Ahmet BARAN keeps performing with all his naiveness.
We flow in the channel of with the water of that voice.
Suddenly a flower blooms
Children laugh, light changes, shadows wax and wane, our pupils get bigger.
We walk.
Ahmet BARAN keeps playing by dipping his fingers into a little bit of magic and a lot of modestness.
The metronome of life catches and designates the rhythm.
Ahmet BARAN talks about us, our joys, longings, the loss of Özgecan that hits us like tons of bricks, our non-healing wounds.
We walk…
He attitudinizes, talks openly, his music speaks of things too beautiful to be real, he doesn’t stop, starts another improvisation.
We walk as if we are walking towards the light… Besides, with this album, now you join this walk too, and we grow.
So welcome in the name of Qanun!*

Künye

Ankaralı.

Müziğe çocuk yaşta TRT Ankara Radyosu Çocuk Korosu ile başladı.

Hacettepe Üniversitesi Devlet Konservatuarı’nda yüksek lisans yaptı.

Henüz 18 yaşında iken Senfoni Orkestraları ile çalışmaya başladı. “Senfoni Orkestralarının En Genç Solist Kanunisi” oldu.

Caz müziğe ve doğaçlamaya olan tutkusu dünya çapında starlarla aynı sahneyi paylaşmasını ve albümler kaydetmesini sağladı.

Kanun icrasına Türk Müziği Tarihinde kendi adı ile anılacak yeni bir teknik kazandırdı.

İngiltere Kraliçesi’nden Rusya Devlet Başkanı’na Papa’dan Norveç Kralı’na kadar elli beş devlet adamı onuruna Türk Musikisini tanıtıcı dinletiler sundu.

Kültür Sanat Yüksek Ödülü, Yılın Sanat Girişimi ve Uluslararası yarışmalarda birincilikler biriktirip, Danimarka Kraliçesi II. Margrethe ve Kazakistan Cumhurbaşkanı Nursultan Nazarbayev tarafından Devlet Nişanı ile onurlandırıldı.

Altı kıtada bini aşkın konser verdi.

Ahmet Baran’a ilk seslendirilişlerini kendisinin gerçekleştirdiği, iki ayrı kanun konçertosu ithaf edildi.

İki Kelime isimli bir albümü, saz eserleri, sahne sanatları, dizi, reklam, bilgisayar oyunu ve kısa metraj film müzikleri bulunuyor.

Sanatçının Kanun yapım ustaları tarafından kendi imzasını taşıyan özel enstrüman serileri üretiliyor. Bu enstrümanlar tüm dünyada satışta.

Doğunun dinamik ve kozmopolit ruhunu alanında özel yeteneklere sahip virtüözlerle sahneye taşıdığı “Dünyanın Yerel Müziği”, Kanun’u Kahon’la buluşturan “Qan-Qa” sanatçının imza attığı ilgi çekici diğer projeleridir.

Dünyanın seçkin Akademik kurumlarda Master Class programları düzenleyerek farklı ülkelerdeki yüzlerce kanun öğrencisi ile bilgi ve birikimlerini paylaşmakta , bir çok müzik topluluğunun şefliğini yürütmekte, uluslararası çok yönlü bir kariyer sürdürmektedir.